Οι KollektivA συνθέτουν την πρωτότυπη μουσική για τη θεατρική παράσταση "Ο Φώντας", του Μήτσου Ευθυμιάδη, σε παραγωγή της εταιρίας θεάτρου "Βήματα".
Το τραγούδι "Αυτή δεν είναι η ζωή σου" είναι το τραγούδι που κλείνει και την παράσταση.
Πρωταγωνιστούν: Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος
Σκηνοθεσία: Αγγελική Ξένου
Σκηνικά-κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος

μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
στίχοι: Φάνης Μαργαρώνης
παραγωγή/ενορχήστρωση: KollektivA

Θανάσης Χουλιαράς: τραγούδι
Φάνης Μαργαρώνης: κιθάρες
Γιώργος Θεοφάνους: κιθάρες
Μάκης Κρέτσης: κρουστά
Γιώργος Παύλου: μπάσο
Δημήτρης Γιαννούχος: τύμπανα

ηχοληψία, μίξη: Γιώργος Θεοφάνους (KollektivA studio)
mastering: Δημήτρης Ρετουνιώτης

"Η πρόταση της θεατρικής εταιρίας «Βήματα» να γράψουμε πρωτότυπη μουσική για την θεατρική παράσταση «Ο Φώντας» του Μήτσου Ευθυμιάδη, μας φάνηκε φυσικά τιμητική και σίγουρα εξαρχής πολύ ενδιαφέρουσα καλλιτεχνικά. Το καλλιτεχνικό δε ενδιαφέρον ενισχύθηκε από την ίδια την πρόθεση των συντελεστών της να «αδειοδοτήσουν επίσημα» μια πιο πειραματική και προκλητική μουσική ανάγνωση του έργου από εμάς, συγγενική με την αισθητική μας ταυτότητα. Το έργο γραμμένο ,ευστοχότατα, από τον Ευθυμιάδη σε μια περίοδο που οι αντίστοιχοι εκκολαπτόμενοι «Βούληδες» της εποχής ετοιμάζονταν ,ως σωτήρες, να κάνουν κόλπο γκρόσο για άλλη μια φορά στις πλάτες του λαού. Και όπως κάθε φορά, το κόλπο δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς έναν «Φώντα», να δημιουργεί αυταπάτες και να παρέχει πίστωση χρόνου στους «Βούληδες» της κάθε εποχής. Σοφά όμως λέει ο λαός μας, ότι η υπομονή κάποια στιγμή εξαντλείται και ακριβώς από εκείνο το σημείο και πέρα ξεκινάει το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορικής αφήγησης. Και στην «Αριστέα» του σήμερα παρουσιάζονται διάφοροι ως επίδοξοι σωτήρες, μόνο και μόνο για να παρατείνουν αν όχι την υποστήριξή της, τότε τουλάχιστον την ανοχή και την αδράνειά της. Αλλά μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι μια απλή συνειδητοποίηση ότι «Αυτή δεν είναι η ζωή σου» όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι που γράψαμε για την παράσταση. Σε ένα από τα εμβόλιμα κείμενα της παράστασης αναφέρεται: αυτό που σου λέω μην το πάρεις προσωπικά, πάρτο συλλογικά. Ακριβώς έτσι η συλλογική «Αριστέα» διεκδικεί την ίδια της τη ζωή και μας προκαλεί να δούμε ένα κομμάτι του εαυτού μας στα μάτια της. Με αυτό το σκεπτικό μπήκαν και οι νότες μας στη σειρά..."