«Οι κοινωνίες έχουν και σκληρά τραγούδια»

Ο νέος δίσκος των KollektivA έχει τον τίτλο «Η μπαλάντα της φυλακής». Πρόκειται για ένα concept μουσικοθεατρικό άλμπουμ που καταπιάνεται με το δίπολο «εγκλεισμός - απελευθέρωση». Βασίζεται στη φόρμα της ροκ όπερας και είναι εμπνευσμένο από το ποίημα «The Ballad of Reading Gaol» του Oσκαρ Γουάιλντ, το οποίο έγραψε ο μεγάλος ιρλανδός καλλιτέχνης λίγο μετά την αποφυλάκισή του. Οπως σημειώνουν οι ίδιοι, η ιστορία τους εξελίσσεται μέσα από 13 τραγούδια, καθένα από τα οποία αποτυπώνει μια θεατρική σκηνή. Ολο το έργο αποτελείται από τέσσερις πράξεις. Σημαντικό ρόλο παίζουν τα ηχογραφημένα θεατρικά μέρη, τα οποία λειτουργούν συνδετικά ανάμεσα στα τραγούδια, αλλά και το sound design που τοποθετεί τον ακροατή μέσα στους τοίχους της φυλακής. Περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί, αλλά και την Πέμπτη 3 Ιουλίου, στο KooKoo.

Οι κοινωνίες έχουν μπαλάντες;

«Πολλές. Και όχι μόνο μπαλάντες. Εχουν σκληρά τραγούδια, βίαιες κινηματογραφικές σκηνές, σουρεαλιστικούς πίνακες. Κάθε έργο τέχνης (αρκεί να είναι τέτοιο) προσφέρει απλόχερα και μια απεικόνιση της κοινωνικής πραγματικότητας, πάντα φιλτραρισμένη μέσα από την καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του δημιουργού του».


Παρουσιάζετε μία δουλειά, ένα συνεκτικό έργο ουσιαστικά, κάτι το οποίο δεν συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια… Ποια ήταν η αφορμή και η αιτία για την «Μπαλάντα της φυλακής»;

«Αυτό ήταν ένας στόχος μας εξ αρχής. Να παρουσιάσουμε ένα συνεκτικό, ενιαίο έργο, με πολλά επίπεδα και αναγνώσεις. Θεωρούσαμε ότι μόνο έτσι μπορούμε να εκφράσουμε ολοκληρωμένα την εποχή και τις απαιτήσεις της. Οι συνήθειες μάλλον είναι τα βαρίδια της δημιουργικότητας. Εμείς λειτουργήσαμε με καλλιτεχνικά κριτήρια και αισθητικούς όρους. Γυρίσαμε την πλάτη στα πρέπει, στα ραδιοφωνικά χιτ κ.λπ. Είχαμε κάνει στο παρελθόν μουσική για θέατρο αλλά και για τηλεόραση. Συμμετείχαμε σε αρκετές μουσικοθεατρικές, εναλλακτικές παραστάσεις, σε κάποιες από αυτές μάλιστα γράψαμε σενάριο και μουσική, ενορχηστρώσαμε, παίξαμε. Συνεργαστήκαμε με πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες και αποκτήσαμε πείρα. Αναζητώντας το περιεχόμενο του δίσκου, ήρθε η ιδέα να αποδώσουμε στα ελληνικά τον Oσκαρ Γουάιλντ. Η ιδέα αυτή, μέσα από αλυσιδωτές εμπνεύσεις, οδήγησε στη δημιουργία του άλμπουμ».


Στην Ελλάδα που ζούμε όλοι μας, ανάλογες δουλειές μπορούν να έχουν ανταπόκριση σε ένα εν πολλοίς ζαλισμένο κοινό;

«Αφετηρία δική μας είναι ότι το κριτήριο του κοινού, παρότι βομβαρδίζεται με αποχαύνωση, είναι ρευστό. Η αληθινή τέχνη, η ειλικρινής δημιουργία πάντα θα βρίσκουν το κοινό τους. Εμείς για αυτό το άλμπουμ μελετήσαμε και δουλέψαμε πάρα πολύ. Και είμαστε υπερήφανοι για το τελικό αποτέλεσμα. Αν και είχαμε τις αμφιβολίες μας αρχικά, πλέον επιβεβαιωνόμαστε από τις αντιδράσεις του κοινού. Ο δίσκος μας έχει αποδοχή, τα live μας έχουν ζήτηση σε όλη την Ελλάδα, όπου μάλιστα επικρατεί και ένα μαγικό κλίμα, μια κάποια ανάταση πνευματική υποθέτω. Επομένως, η ανταπόκριση υπάρχει. Από μια άλλη οπτική, βέβαια, ο καλλιτέχνης έχει και ευθύνη για τη διαμόρφωση κριτηρίου στο κοινό. Η αντίστροφη λογική αναιρεί τον ρόλο του, τον υποβιβάζει σε ουραγό ή - καμιά φορά - και τυχοδιώκτη».


Πώς ξεκινήσατε, πώς γνωριστήκατε και, κυρίως, ποιοι είναι οι στόχοι σας;

«Οι μισοί από εμάς ήμασταν παρέα στο πανεπιστήμιο... Πολλή μουσική, συζητήσεις, ιδέες. "Να φτιάξουμε μπάντα". "Ναι, να φτιάξουμε". Το ένα φέρνει το άλλο, οι καιροί εξελίσσονται, κάποιοι φεύγουν, άλλοι καλύπτουν το κενό. Πλέον, με σταθερή σύνθεση τα τελευταία τέσσερα χρόνια και ιδανικές συνθήκες ανάμεσά μας, κυκλοφορήσαμε τον δεύτερο δίσκο μας. Είμαστε πάντα αισιόδοξοι και υποστηρίζουμε αυτή την αισιοδοξία με πολλή δουλειά και πείσμα. Κάνουμε σταθερά βήματα, όμως προτιμάμε να είμαστε προσγειωμένοι. Στοχεύουμε κατ' αρχάς σε μια επιτυχημένη συναυλία στις 3 Ιουλίου στο Kookoo, όπου θα κάνουμε την πρώτη παρουσίαση του άλμπουμ και θα ανταμώσουμε με τους φίλους μας. Επίσης, να πάνε καλά οι συναυλίες μας το καλοκαίρι, για τις οποίες μπορεί κάποιος να ενημερώνεται στα www.kollektiva.net και www.facebook.com/KollektivA.gr. Τέλος, να συνεχίσουν να έρχονται θετικά δείγματα για τη "Μπαλάντα της φυλακής"».


Ποιες είναι οι επιρροές σας;

«Είμαστε επτά προσωπικότητες. Ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του επιρροές. Ευτυχώς ο συνδυασμός είναι αρμονικός κι έτσι όλα συμβαίνουν αβίαστα. Αν έπρεπε να αναφέρω κάποιους κοινούς τόπους επιρροής, αυτοί θα ήταν οι Pink Floyd, οι Metallica, οι Black Sabbath, οι Iron Maiden, οι Rolling Stones, οι Beatles. Για την «Μπαλάντα της φυλακής» επιρροές στάθηκαν μεγάλα concept έργα, όπως τα "The Wall", "Operation: Mindcrime", "Tommy" και άλλα».


Είστε μια ροκ… KollektivA;

«Μάλιστα! Και ροκ και KollektivA! Είμαστε μια συλλογικότητα μουσικών και πολύ καλών φίλων που μοιράζονται κοινές μουσικές αναφορές και κοινά οράματα. Ξεκινήσαμε ερασιτεχνικά και έπειτα από πολλή συλλογική δουλειά και επιμονή τα πράγματα μπήκαν σε πιο επαγγελματική βάση, όχι πολύ μακριά δηλαδή από τη μυθολογία οποιασδήποτε ροκ εν ρολ παρέας. Προχωράμε θέτοντας συνεχώς καινούργιους καλλιτεχνικούς στόχους, έχοντας στο επίκεντρο τον ροκ ήχο, με ίσως κάποια αιρετική οπτική».


Επόμενα σχέδια και όνειρα;

«Εχουμε ξεκινήσει την οργάνωση της θεατρικής παρουσίασης του άλμπουμ. Είναι ένα πολύ φιλόδοξο project στο οποίο θα συμβάλλουν πολλοί φίλοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Ισως μετά τα Χριστούγεννα να είμαστε έτοιμοι. Επίσης, μας ζητήθηκε η ηχογράφηση της "Μπαλάντας της φυλακής" στα αγγλικά. Εχουμε ολοκληρώσει την απόδοση και 6 Ιουλίου ξεκινάμε ηχογραφήσεις. Ολο το καλοκαίρι θα κάνουμε συναυλίες και από φθινόπωρο θα προσανατολιστούμε σε έναν επόμενο, ίσως, δίσκο. Τα όνειρα και οι σκέψεις μας είναι συνδεδεμένα με εκείνα των ακροατών μας. Ελπίζουμε και παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον για όλους όσοι το χρειάζονται».


Και κάτι ακόμη, η γνώμη σας για τον Oσκαρ Γουάιλντ…

«Τεράστιος δημιουργός. Συγκεντρώνει μέσω της λογοτεχνικής-θεατρικής-ποιητικής γραφής του χαρακτηριστικά που φανερώνουν τη μοναδικότητά του. Λειτούργησε ως οξυδερκέστατος παρατηρητής και καυστικός σχολιαστής μιας εποχής σε μεγάλη μετάβαση, όντας οργανικό κομμάτι της. Ταυτόχρονα, αντιλαμβανόμενος τον κόσμο που ερχόταν, τον "προφήτευε", κάποιες φορές και κριτικά, αντιλαμβανόμενος, όμως, το αναπόφευκτο της εξέλιξης. Ειδικά στις μεταγενέστερες δουλειές του, όπως είναι η "Μπαλάντα της φυλακής" (The Ballad of Reading Gaol) και μέσα από την ίδια την εμπειρία του εγκλεισμού του στις φυλακές του Ρέντινγκ, οξύνει ακόμη περισσότερο τη στάση του απέναντι στον παλιό κόσμο που πεθαίνει».


Και για τον Εντγκαρ Αλαν Πόου…

«Με εκπλήσσετε! Περίμενα ερώτηση για τον Γκόγια, έργο του οποίου κοσμεί το εξώφυλλο του άλμπουμ! Οk, λοιπόν, ένας άλλος μεγάλος λογοτέχνης, με απίστευτη επιρροή, αν και μάλλον όχι στο καλλιτεχνικό μέγεθος του Γουάιλντ, παρ' όλο που ο τελευταίος ήταν, νομίζω, οπαδός του Πόου. Προσωπικά, δεν με ενθουσιάζει η οπτική του και διατηρώ διαφωνίες. Παρ' όλα αυτά, η πένα του κατακτά σίγουρα τον σεβασμό και είναι τόσο μοναδική όσο και άξια μελέτης. Βασικά, ποτέ δεν με συνεπήρε το μεταφυσικό, ούτε και η αστυνομική λογοτεχνία. Αλλά κάποια σκοτεινά του ποιήματα απέσπασαν την ανατριχίλα μου, οφείλω να το ομολογήσω. Δεν αποκλείεται να τον συναντήσουμε σε κάποιο επόμενο σταυροδρόμι της πορείας μας».

Ευχαριστούμε πολύ «Το Βήμα» και τον Γιώργο Σκίντσα για τη συνέντευξη