Η μπαλάντα των KollektivA βρήκε το «σπίτι» της στη φυλακή. Ο καινούριος τους δίσκος, δεν είναι μόνο 13 τραγούδια σε ένα cd...
Είναι βασισμένος στο έργο του Oscar Wilde «η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ» και έχει σενάριο. Οι KollektivA έχοντας γράψει μουσική για το θέατρο και την τηλεόραση, είχαν στα σχέδιά τους εδώ και καιρό τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου θεματικού έργου. Επίσης, έχουν δηλώσει πολλές φορές την επιρροή τους από μεγάλα concept albums, όπως το “the wall” των Pink Floyd, το “American Idiot” των Green Day, το “Operation Mindcrime” των Queensryche και άλλα.
Το θέμα του cd είναι οι φυλακές του κόσμου βασισμένο στο δίπολο «εγκλεισμός – απελευθέρωση». Μέσα από τις 4 πράξεις του έργου αυτού ακούμε και βλέπουμε (αν κάνουμε τον κόπο και κλείσουμε λίγο τα μάτια) όλη την πορεία από τη βαριά στιγμή του εγκλεισμού, μέχρι τη μεγάλη απόφαση της απελευθέρωσης. «Στις φυλακές του κόσμου», η «προετοιμασία» στο «μπουντρούμι» οδηγεί στην «εξέγερση»...
Δεν είναι μόνο ένας δίσκος που πρέπει όλοι να ακούσουμε. Είναι πως τα μηνύματα που σου δίνει, μπορείς να τα προσαρμόσεις στη δική σου ζωή. Τόσο η μουσική, όσο και οι στίχοι έχουν πολλά να σου πουν. Άκουσέ το!
Την προηγούμενη Πέμπτη, οι KollektivA μας υποδέχτηκαν στο Kookoo, στο τελευταίο live τους σε κλειστό χώρο για τη χρονιά αυτή για να μας παρουσιάσουν την «μπαλάντα της φυλακής». Δε θα μείνω στα κομμάτια του δίσκου αυτού, άλλωστε μίλησα πιο πάνω γι’αυτά. Ως άνθρωπος που κολλάει με τις καλές διασκευές, θα μείνω σε αυτές. Σε τρεις συγκεκριμένες. Σε τρία αγαπημένα τραγούδια, που τα «πείραξαν» λίγο παραπάνω και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.
Η αλήθεια είναι πως πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να καταλάβω το βαθύτερο νόημα του «Φάνη». Έτσι γίνεται πάντα με τα τραγούδια που αγαπάμε. Μας τραβάνε με έναν τρόπο μυστηριακό, τα τραγουδάμε χρόνια και κάποια στιγμή, εκεί που δεν το περιμένουμε καταλαβαίνουμε τι ήθελαν να πουν. Ωστόσο, αυτό το «κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε» με τη βοήθεια της ηλεκτρικής πέρασε σε μια άλλη διάσταση... Όπως και το «αγύριστο κεφάλι», που απαντάει στο «εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε – γέλασε» του Σαββόπουλου με το «δεν είναι εδώ Βαλκάνια σου το’πα... Εδώ είναι παίξε – γέλασε και σώπα»...
Έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε που ο Νικόλας Άσιμος δεν είναι πια κοντά μας. Κι όμως... ακούγοντας το «μηχανισμό» πριν λίγες μέρες από τους KollektivA ήταν σα να άκουγα ξανά τις παράνομες, τότε στο λύκειο. Εννοείται πως η εκτέλεση της παράνομης μετράει περισσότερο από αυτή του δίσκου του Νικόλα... Η κασέτα μασημένη στα πιο πολλά σημεία και η φωνή του Νικόλα ίσα που έβγαινε. Την Πέμπτη όμως ήταν διαφορετικά. Η ροκ ενορχηστρωμένη «ματιά» του τραγουδιού ήταν φοβερή και η φωνή του Θανάση, όχι μόνο έβγαινε, αλλά σου τίναζε τα εγκεφαλικά κύτταρα! Μυρωδιά χαμένης εφηβείας... Ευχαριστώ!
Αν και μετά από αυτό δε σας έπεισα για το πόσο όμορφα ήταν όλα την Πέμπτη, δεν πειράζει... ακούσατε ωραία τραγούδια και ίσως κάποια στιγμή καταλάβετε τι ήθελαν να πουν. Όσο για τους KollektivA περιμένω το επόμενο live να τους απολαύσω ξανά! Κάθε επιτυχία στη «μπαλάντα της φυλακής»...
Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος