Να σου πω την αλήθεια, στεναχωρήθηκα. Όχι για την έκβαση του live, αλλά για την προσέλευση σε σχέση με το performance.
Από τη μία μεριά είχαμε μία μπάντα που ήταν -και συνεχίζει να είναι- έτοιμη για όλα, κι από την άλλη ένα μισογεμάτο Fuzz. Για μένα το μεγαλύτερο λάθος βαραίνει την διοργάνωση. Επρόκειτο για ένα Παρασκευοσαββατοκύριακο γεμάτο live εμφανίσεις (Sivert Hoyem, Sadahzinia, Wreck Fest 2016, The MOKA Band, Άνθια, δωρεάν συναυλίες στην ευρύτερη περιοχή κ.α.). Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με τα 12/14 ευρώ στην είσοδο του Fuzz και τις σχετικά πρόσφατες παραστάσεις της “Μπαλάντα της Φυλακής” έδρασαν αρνητικά στο μυαλό όσων γέμισαν ασφυχτικά πέρσυ τον ίδιο χώρο.
Πάμε όμως στο κομμάτι του live, μιας και για μένα αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία.
Τι να πρωτοσχολιάσουμε;
Την εμφανώς ανανεωμένη σκηνική παρουσία των KollektivA, για την οποία είχα πάρει μια μικρή ιδέα σε πρόβα τους που είχα παρεβρεθεί, χωρίς να φαντάζομαι αυτό που είδα;
Την δυναμική των τραγουδιών (νέων και παλαιότερων);
Την ενέργεια που μετέδειδαν στο κοινό και το ρυθμό που έφερνε όλους μπροστά στη σκηνή;
Οι συνεργασίες επί σκηνής με Rockamora, Θόδωρο Καρέλλα και Σάκη Τόλη (Rotting Christ) ήταν άψογες, με ένα μικρό πρόβλημα αρχικά στον ήχο του βιολιού του Στράτου (Rockamora) λόγω καλωδιακού θέματος.
Ένα τεράστιο μπράβο στον φωτιστή Ανδρέα Κούρτη και στον ηχολήπτη Μιχάλη Σκαράκη για το τέλειο αποτέλεσμα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, η μπάντα αυτή είναι εδώ και έχει σκοπό να μείνει και να συνεχίζει να μας δείχνει παρέα με άλλους καλλιτέχνες και μπάντες πως το ελληνόφωνο ροκ και ο κοινωνικοπολιτικός στίχος υπάρχουν και δυναμώνουν όσο αυξάνονται οι περιορισμοί στις ζωές μας. Είναι αληθινοί κι εμένα αυτό με γεμίζει και με καλύπτει.-
Ραντεβού στο επόμενο live!