Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή...
Γράφει: Μιχάλης Παπαμακάριος-Ήχοι Ανήσυχοι
«Η ανυπακοή, στα μάτια όποιου έχει διαβάσει ιστορία, είναι η προπατορική αρετή του ανθρώπου. Από την ανυπακοή γεννήθηκε η πρόοδος, από την ανυπακοή και η επανάσταση». Oscar Wilde.
Το ποίημα του Oscar Wilde, «η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντινγκ» του 1897, αποτέλεσε την έμπνευση και τον διανοητικό καμβά, πάνω στον οποίο στηρίχτηκε η δημιουργία τού « Η μπαλάντα της φυλακής» των KollektivA (κυκλοφορεί από τη Cobalt Music), ενός δίσκου που θα παρουσιαστεί στο Kookoo την Πέμπτη 3 Ιούλη.
Η μπαλάντα της φυλακής είναι ένα concept άλμπουμ, μια συλλογή τραγουδιών βασισμένα σε μια κεντρική ιδέα, με την απαιτούμενη αισθητική και στιχουργική συνοχή που απαιτεί μια τέτοιου χαρακτήρα δημιουργία. Βασισμένοι στην παράδοση των concept άλμπουμ του κλασσικού και progressive ροκ, τα οποία άλλωστε αν κρίνει κανείς από το ίδιο το άλμπουμ, αγαπούν πολύ οι KollektivA, το συγκρότημα αναλαμβάνει ένα ρίσκο και πραγματοποιεί ένα τόλμημα. Σε μια εποχή που οι αφηγήσεις και στη μουσική «είναι εν γένει εκτός του κλίματος», οι KollektivA, μας προσφέρουν μια μουσική αφήγηση άκρως συμβολική για την εποχή που ζούμε. Η «μπαλάντα της φυλακής» βασίζεται στο δίπολο εγκλεισμός – απελευθέρωση και είναι μια αλληγορία για τη φυλακή στην οποία μάς έχουν κλείσει και για την εξέγερση ενάντια της.
Συγκρότημα αριστερής τοποθέτησης χωρίς «ναι μεν αλλά», επιφυλάξεις και μισόλογα, είναι λογικό να μπορούν να γράφουν στις μέρες μας έναν τέτοιο δίσκο. «Όσο δεν μιλάς όλου του κόσμου οι νόμοι θα γίνονται θηλιά» τραγουδούν εκφράζοντας όλο τον κόσμο που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την κατάσταση που βιώνουμε. Η μπαλάντα της φυλακής δεν είναι απλά ένας concept δίσκος. Έχει δημιουργηθεί σαν μια μουσικοθεατρική παράσταση και αυτό το διακρίνει κανείς στη δομή και στήσιμο της ροής των 13 τραγουδιών, τα θεατρικά μέρη και το sound design που τα συνοδεύουν. Για αυτούς τους λόγους άλλωστε πιστεύω ότι μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα ως δουλειά, από τη ζωντανή της παρουσίαση.
Μουσικά «η μπαλάντα της φυλακής» δεν είναι και τόσο μπαλάντα…. Το συγκρότημα το γνωρίζω χρόνια και σε αυτόν το δίσκο δείχνουν μια πιο αποφασιστική μεταλλική ροκ διάθεση συγκριτικά με το ύφος και τους πειραματισμούς των προηγούμενων άλμπουμ τους. Μεταλλικοί και «Παλιομοδίτες» λοιπόν αυτήν τη φορά οι KollektivA, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν πρόκειται να ταυτοποιηθούν εύκολα ηχητικά σε σχέση με τις μελλοντικές τους απόπειρες.
Το άλμπουμ βγάζει στην επιφάνεια την ένταση των συναισθημάτων της βίας, της βίας του άδικου που θέλει να επιβληθεί και της βίας της ανυπακοής και της εξέγερσης. Η ροή των κομματιών εκφράζει την σχέση «καταπίεση – σύγκρουση – στοχασμός – εξέγερση». Από το headbanging των «Εδώ/Εκτός Ελέγχου/Δε σταματάω/Φόνος»» στο διάλειμμα του μαχητή με το μπλουζ «Δύο μαθήματα» και στη σκληρή μπαλάντα «Ο θάνατος στην πόρτα μου» και από εκεί στην έξοδο του «Ερχόμαστε». Και αν ο Σαββόπουλος τραγουδούσε «σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δεν θα με περιμένει», από τη σύγχρονη φυλακή αν βγούμε θα βγούμε εξεγερμένοι….
Ερχόμαστε λερωμένοι, χτυπημένοι
ας τον κόσμο να λέει
ερχόμαστε ματωμένοι, οργισμένοι
σαν μια φλόγα που καίει.