Review για το Live στο Fuzz, Sound Gaze (4/2016)

Οι KollektivA τραβούν εδώ και χρόνια το δικό τους μοναχικό δρόμο και έχουν καταφέρει να διακριθούν εντός της εγχώριας ελληνόφωνης σκηνής, η οποία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Στη συναυλία του Fuzz το συγκρότημα είχε την ευκαιρία να ανακεφαλαιώσει τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα του.

Τους KollektivA τους είχα δει πρώτη φορά στις αρχές των '00s. Tότε λέγονταν ακόμα Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό, δεν είχαν ηχογραφήσει δικό τους υλικό και έπαιζαν κυρίως διασκευές. Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, η μπάντα άλλαξε το όνομα σε KollektivA (κατόπιν προτροπής του αείμνηστου Μάνου Ξυδούς, όπως εξήγησαν στην πρόσφατη συνέντευξη που μας παραχώρησαν) και ηχογράφησε μερικές ενδιαφέρουσες δουλειές (με πιο πρόσφατη την Μπαλάντα της Φυλακής).  Κάποιοι παράγοντες έμειναν όμως σταθεροί, όπως η βασική τριάδα Χουλιαράς (φωνή) – Μαργαρώνης (κιθάρα) – Θεοφάνους (κιθάρα, πλήκτρα) καθώς και η προσήλωση στον κοινωνικοπολιτικό στίχο.

Μετά από μια σειρά παραστάσεων για την Μπαλάντα της Φυλακής στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τον περασμένο Γενάρη, οι KollektivA βρέθηκαν στο Fuzz Club για μια καθαρόαιμη ροκ συναυλία, όπως είχαν κάνει άλλωστε ακριβώς ένα χρόνο πριν. Το σχήμα είχε ετοιμάσει ένα μεγάλης διάρκειας set με χαρακτηριστικές επιλογές από τη δισκογραφία του καθώς και διασκευές κομματιών με κοινή συνισταμένη τον κοινωνικό στίχο. Αυτή την περίοδο μάλιστα το γκρουπ ετοιμάζει το νέο του άλμπουμ και έτσι είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια γεύση από τις νέες συνθέσεις τους, με πρώτη από αυτές το κομμάτι Έλενα που έχει κυκλοφορήσει ήδη ως digital single.

Όπως προείπαμε, το συγκρότημα αρέσκεται σε διασκευές κομματιών ταιριαστών με το στίγμα του, όπως μεταξύ άλλων, ο Μηχανισμός του αξέχαστου Νικόλα Άσιμου, το πασίγνωστο Φώναξε (Sarajevo) των Magic de Spell (στην δική τους εκδοχή ως Διακοπές στη Μεσόγειο) και το Αγύριστο Κεφάλι του Μίλτου Πασχαλίδη (η στιχουργία του ποιητή Άλκη Αλκαίου πάντοτε υπήρξε καίρια, ακόμα κι όταν παράφραζε τη ρήση του Σαββόπουλου περί Βαλκανίων). Βεβαίως, δεν έλειψαν οι επιλογές από το διεθνές ρεπερτόριο, με άξονα πάντα την πολιτική θεματολογία, έτσι τα Bandiera Rossa και Bella Ciao (με ένα πέρασμα από το Anarchy In The UK ανάμεσα τους) έμοιαζαν αναμενόμενα.

Οι KollektivA ήθελαν το συγκεκριμένο live να έχει ένα πανηγυρικό χαρακτήρα και για το λόγο αυτό είχαν καλέσει κάποιους φίλους να τους συνδράμουν. Αρχικά ανέβηκαν στη σκηνή οι Rockamora και ο Θοδωρής Καρέλλας για να τους συνοδέψουν σε δυο κομμάτια έκαστος, προς το τέλος όμως ήρθε η στιγμή που οι περισσότεροι περίμεναν. Τα φώτα της σκηνής χαμήλωσαν και στη σκηνή ανέβηκε ο Σάκης Τόλης των Rotting Christ, εμβληματική μορφή της εγχώριας metal σκηνής, ο οποίος έχει καταφέρει με το σπαθί του να απολαμβάνει τον σεβασμό όλων, ακόμα και αυτών που απεχθάνονται το black metal (όπως ο γράφων). Πρώτα οι KollektivA με τον Τόλη στα φωνητικά έπαιξαν μια άκρως πορωτική διασκευή στο Killed By Death των Motörhead, προφανώς για να τιμήσουν τη μνήμη του τιτάνα Lemmy και κατόπιν ήρθε η σειρά για τον μπλακ-μεταλικό όλεθρο του υπέρ-κλασικού Non Serviam, από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια των Rotting Christ. Για δυο κομμάτια έμεινε στη σκηνή ο Σάκης Τόλης αλλά αρκούσαν για να υποστηρίξουμε ότι μας χάρισε μερικές ανεπανάληπτες στιγμές.

Μετά τον ισοπεδωτικό Σάκη Τόλη «τι να παίξεις;» αναρωτήθηκε ο Θανάσης Χουλιαράς, ο οποίος έχοντας παραδώσει το μικρόφωνο στα δυο αυτά κομμάτια επιδόθηκε σε ανελέητο headbanging! Βεβαίως, η συναυλία έπρεπε να συνεχιστεί κι έτσι έγινε με το διαχρονικό ιρλανδικό άσμα The Wind That Shakes The Barley, πριν ανέβουν οι εντάσεις ξανά με το La Grange των ZZ Top, το Highway to Hell (ευτυχώς χωρίς τον Axl Rose στα φωνητικά…) των AC/DC και το αναμενόμενο Killing In The Name των Rage Against The Machine. Το οριστικό φινάλε της συναυλίας ήρθε με μια ακόμα σύνθεση τουTom Morello, ως Nightwatchman αυτή τη φορά. Ο λόγος για το The Road I Must Travel (από τον πρώτο δίσκο που κυκλοφόρησε ως Nightwatchman) το οποίο οι KollektivA έχουν μεταφέρει στα Ελληνικά ως Ο Δρόμος Που Τραβάω και το οποίο αποτελεί ένα από τα highlight των εμφανίσεων τους.

Οι KollektivA μόνο ως συμβατικοί δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν στην μέχρι τώρα πορεία τους - πώς θα μπορούσε άλλωστε ένα συγκρότημα, που μεταξύ άλλων επιλέγει να κάνει έναν ολόκληρο δίσκο βασισμένο στο λόγο του γίγαντα της παγκόσμιας λογοτεχνίας Ιρλανδό Oscar Wilde (Μπαλάντα της Φυλακής). Οι ίδιοι εξάλλου ήταν που πήραν την πρωτοβουλία να φτιάξουν μια συλλογή (Μια Απάντηση) με στόχο να ενώσουν τις φωνές τους πολλοί καλλιτέχνες εναντίον του φασισμού. Έχουν αποφασίσει, εν ολίγοις, να ακολουθήσουν τον δύσκολο δρόμο και αυτό είναι από μόνο του σημαντικό ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που έχουμε ανάγκη από διαφορετικές φωνές. Πέρα από όλα αυτά, οι KollektivA είναι μια καθαρά συναυλιακή μπάντα, που ξέρει να στήσει ένα καλό live, κάτι που επαληθεύτηκε στο Fuzz.


Ευχαριστούμε πολύ το Sound Gaze και τον Κωνσταντίνο Αναγνωστόπουλο